ان الانسان لفی خسر
فیلم «شهردار چینی» با نمایی از داخل خودروی مردی کت‌وشلواری شروع می‌شود که پیش از رسیدن به جایی، از فرد آن طرف تلفن می‌خواهد که درها را زودتر باز کند. چرا که چند دقیقه‌ای تاخیر داشته. نمای بعد، آن مرد مشغول دویدن به سمت محل قرار است. شما هم به همین شکل، مثل مردی که بعدا میفهمید شهردار یکی از شهرهای چین است، بهدو و بدون مقدمه، وارد فضای فیلم میشوید. چند نمای اول فیلم، شما را به یاد فیلم‌های تبلیغاتی کاندیدهای ریاست جمهوری میاندازد. مسئولی که در سِمت‌های مهمی که پیش از این داشته همیشه مشغول بدو‌بدو بوده و …