سامبی (ساموئل ماکبی) استودیوی معماری خود را به همراه دانشجویان به میان روستانشینان آلباما می‌برد. در این پروسه، آنچه که قرار است فرا گرفته شود با هر آنچه که باید آموزش داده شود به‌سان توپی در میانه‌ی زمین فوتبال در هم می‌آمیزد و بین اعضای تیم – در اینجا: سامبی، دانشجویان، جامعه‌ی محلی، محل پروژه، قابلیت مصالح و تکنیک‌های ساخت، … – بی‌وقفه پاسکاری می‌شود. اعضای تیم در روند این بازی مداوم تنش‌ها و تردیدها، خستگی‌ها، امید و شادی، گرسنگی و تشنگی را هم پای دانش و مهارت با هم به اشتراک می‌گذارند و هم‌دلانه به پیش میروند. در پایان …